De fetisjgemeenschap, die steeds zichtbaarder en inclusiever wordt

Als zijn ogen het raam zien, stopt de man. Hij haalt zijn telefoon tevoorschijn, een glimlach vol onbehagen op zijn gezicht. De vitrine van Spuug het uit! met zijn mannequins in harnassen, leren broeken en puppy maskers doet hem giechelen.

Kriss Stephany, de eigenaar van de winkel, is gewend aan dit soort reacties. Hij hoort vaak voorbijgangers zeggen dat dit een winkel voor "perverse mensen" is. Als hij de kans krijgt, beantwoordt hij deze opmerkingen slechts met één vraag: "En jij, wat is jouw perversiteit?"

Twee decennia geleden was zo'n gevestigde fetisjwinkel in het centrum van Brussel - Spit It Out! ligt op amper 100 meter van de Grote Markt - misschien ondenkbaar. Maar vandaag is de fetisjgemeenschap in het licht komen te staan. En ze heeft haar deuren wijd open gezet. Ik zat samen met Kriss om deze evoluties te bespreken.

Onder de fetisj paraplu

Als beginneling was ik eerst benieuwd naar wat gewoonlijk onder de fetisjparaplu valt. Voor Kriss zijn er twee met elkaar verweven takken. De eerste omvat de fetisj voor materialen die gebruikt worden voor de vervaardiging van outfits en uitrusting, zoals leer, latex, neopreen, of lycra.

De tweede tak omvat een breed scala aan erotische praktijken, zoals rollenspel, puppy-play, bondage, dominantie, onderwerping en sadomasochisme (BDSM). Al deze praktijken impliceren een reeks regels en een diep respect voor de partners. Mensen - zoals mensen van kleur of transseksuelen - zijn geen fetisjen.

Kriss is echter van mening dat de fetisjgemeenschap veel verder gaat dan het verkennen van een smaak voor een bepaald soort materiaal of voor sensuele en seksuele praktijken. Hij ziet het als een volledig ontwikkelde cultuur waarin de verkenning van het zelf centraal staat. Fetisjisme is niet zozeer een ervaring, het is een manier van leven.

"Fetisjisme biedt een benadering van en een relatie tot het lichaam, tot genegenheid en tot seksualiteit buiten het heteronormatieve kader", voegt Kriss toe. "Een weg om jezelf beter te leren kennen, een weg die je innerlijke rust kan brengen".

Terwijl de voorbijganger lacht om de etalage, werpt Kriss een trieste blik naar buiten. "Het is een beetje deprimerend om te zien hoe deze cultuur wordt bespot en gereduceerd tot een soort folklore", vertrouwt hij toe. Toch is dat precies wat hem extra motivatie geeft.

"Deze winkel is geen seksshop, het is een fetisjwinkel. Ik heb het opgevat als een veilige ruimte die openstaat voor iedereen. Een plek om seksualiteit te bespreken voorbij de heteronormatieve verwachtingen. Een plek van begrip en vriendelijkheid. Een plek waar iedereen zich kan uiten en gehoord kan worden." Deze inclusiviteit gaat een lange weg.

Wortels en evoluties

De fetisjgemeenschap vindt haar wortels in de ledergemeenschap die na de Tweede Wereldoorlog ontstond. Tegen het stereotype van de verwijfde homoseksueel in, verzamelde deze gemeenschap voor het eerst homoseksuele mannen die hun mannelijkheid uitten, gekleed in leer en rijdend op motoren.

In een tijd waarin homoseksuele handelingen in de meeste landen nog steeds strafbaar waren en homoseksualiteit als een psychische stoornis werd beschouwd, begon de gemeenschap zich in de jaren vijftig te structureren rond motorclubs. De MS Belgica, die vandaag bekend staat als de MSC Belgium, werd opgericht in 1971.

In de jaren zeventig bloeide de leergemeenschap. Zij had een nieuw stereotype voor homoseksuele mannen gecreëerd - onsterfelijk gemaakt door de artistieke tekeningen van Tom of Finland. Ze vond ook een code uit om gemakkelijker partners te kunnen identificeren voor seksuele en BDSM-praktijken in bars, openbare toiletten en andere uitgaansgelegenheden.

De zakdoekjescode - of hanky code - was gebaseerd op het gebruik van gekleurde bandana's die in de achterzakken van de broek werden gestopt. De zak waar de bandana in zat betekende de rol - links voor actief/dominant en rechts voor passief/submissief. De kleur van de stof gaf aan waar je in was - blauw voor anale seks, rood voor fisting, zwart voor BDSM of geel voor watersport.

De jaren zeventig markeren ook de eerste opening in de ledergemeenschap, toen lesbische vrouwen in San Francisco homomannenorganisaties begonnen te integreren of hun eigen organisaties begonnen op te richten - zoals Samois in 1978 of Dykes on Bikes in 1979.

In het begin van de jaren '80 begon de leergemeenschap te diversifiëren, waardoor nieuwe takken ontstonden, zoals een meer BDSM-georiënteerde gemeenschap of de gemeenschap die vandaag bekend staat als de berengemeenschap. Dit is het moment dat AIDS toesloeg. En het trof de fetisjgemeenschap hard.

De LGBTQ-gemeenschap, die herstelde van de epidemie, richtte zich in de jaren negentig op een meer assimilationistische benadering, waarbij LGBTQ-mensen werden geacht te voldoen aan de normen van de heteronormatieve wereld om te worden geaccepteerd. Van leden van de fetisjgemeenschap werd verwacht dat zij zich zouden verstoppen. Hun aanwezigheid op Pride marsen werd door sommigen beschouwd als te provocerend, en "contraproductief".

In de laatste twee decennia veranderde deze houding langzaam, vooral in België. Leiders van de fetisjgemeenschap bleven hun geschiedenis en cultuur delen. En de gemeenschap opende zich op een nooit eerder vertoonde manier.

Het omarmde een meer intersectionele benadering en verwelkomde vrouwen, mensen van kleur, transgenders en alle variaties van mannelijkheid. Stereotypen werden tegelijkertijd gedeconstrueerd terwijl iedereen toegang kreeg tot alle soorten materiaal en praktijken.

De verwachtingen in het rollenspel die vroeger gekoppeld waren aan lichaamskenmerken, genderidentiteit of seksuele geaardheid, worden nu op de proef gesteld. Outfits en uitrustingen, hoewel ze een deel van de vroegere kleurcode behouden, evolueren om bij alle soorten lichamen te passen. En ze worden beïnvloed door wat "fetisjmode" wordt genoemd.

Kriss juicht de huidige evolutie toe, zoals de regenboogvlag in zijn winkelgevel bevestigt. Hij gaat er volledig in op, hoewel hij erkent dat hij tijd en moeite nodig had om zich te scholen.

Begin mei was hij blij met de diversiteit van de mensen die Darklands bezochten, een 4-daags fetisjfestival dat plaatsvond in Antwerpen. Vanaf 17 mei verwelkomt hij in zijn winkel GENI+AL YX - een pop-art tentoonstelling die de verbanden tussen genderidentiteiten en geslachtskenmerken deconstrueert.

Toch zorgen al deze evoluties voor wrijvingen binnen de gemeenschap. Wat bekend staat als de "oude garde", houdt de cultuur van de eerste leer- en bikersclubs levend. Sommige bekende fetisjmerken worstelen nog steeds met de aanpassing van hun producten. En de titels binnen de gemeenschap - Mister Fetish, Mister Leather, of Mister Rubber - zijn nog niet genderneutraal, met uitzondering van Puppy Belgium.

Tips om te verkennen

Voor een buitenstaander als ik, lijkt de fetisj gemeenschap een beetje intimiderend. Ik vroeg Kriss om advies over hoe ik die angst kon overwinnen.

"Wat de praktijken betreft, is het het beste te praten en te delen met mensen die de beweging en haar cultuur kennen."

Voor vertrouwelingen waar je terecht kunt, kijk op Brussels Fetish United online. Ga naar veilige ruimtes zoals Stammbar. Kom op de eerste maandag van de maand naar de speciale bijeenkomst "Ask Ken" om informatie te krijgen over de fetisjgemeenschap in La Réserve.

"Vergeet niet dat het sleutelwoord toestemming, toestemming, toestemming is. Het is belangrijk te begrijpen dat de praktijken regels en codes hebben", merkt Kriss op.

Dominantie, bijvoorbeeld, is een rol die veel respect voor de partner vereist. Het heeft heel weinig te maken met giftige mannelijkheid zoals het vaak wordt afgeschilderd.

"Voor de materialen is de enige manier te proberen, te ruiken, te voelen, te dragen. Je moet je onderdompelen in het materiaal. Je moet de strijd ervaren om in sommige outfits te komen".

Kriss nodigt iedereen uit om zijn winkel te bezoeken en te proberen, zelfs als je niets koopt. "We hebben hier een ruimte gecreëerd waar je kunt praten, op je gemak kunt zijn en kunt proberen zonder enige druk".

"Als ik één persoon kan helpen zichzelf te ontdekken en te vinden, dan vind ik dat ik goed werk heb verricht", besluit Kriss.

Als u nieuwsgierig bent en op verkenning wilt gaan, weet dan dat u altijd welkom bent bij Spuug het uit!