Pascal Smet: Van de kast naar de frontlinie van het LGBTQ-activisme in Europa

Een van de sterke punten van een evenement als EuroPride is dat vertegenwoordigers van steden uit heel Europa samenkomen om de plaatselijke LGBTQ-gemeenschap te steunen - dit jaar was Belgrado in Servië de gaststad.

Een grote delegatie uit Brussel was een van de meest zichtbare in Belgrado: zij nam deel aan de mensenrechtenconferentie, organiseerde paneldiscussies en recepties, en trotseerde homofobe demonstranten om deel te nemen aan de Pride-mars door de straten van de stad.

Pascal Smet - staatssecretaris van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest - heeft een belangrijke rol gespeeld bij het opbouwen van deze alliantie van steun uit de Belgische hoofdstad.

Gepassioneerd, enthousiast en energiek, Smet's geloof in het belang van Brussel om een leidende rol te spelen op het gebied van LGBTQ-gelijkheid is aanstekelijk.

Ik sprak met Smet over wat hem naar Belgrado bracht.

"Aan het begin van mijn politieke carrière was ik gesloten..." legt Smet uit. "Ik sprak nooit over mijn seksualiteit - ik was bang dat anderen er achter zouden komen. De context was toen een beetje anders. Ik woonde in een plattelandsgemeenschap. Ik maakte deel uit van een progressieve partij, maar ze waren nog steeds conservatief over zaken als LGBTQ-gelijkheid."

"Ik was bang dat mijn seksualiteit tegen me gebruikt zou worden. Terugkijkend kan ik geen specifiek moment aanwijzen waarop mijn seksualiteit daadwerkelijk tegen me werd gebruikt, maar op dat moment - als je er middenin zit - zit het altijd in je achterhoofd, overdenk je het, bang voor wat andere mensen zullen zeggen."

"Toen ik 28 was, besloot ik het platteland te verlaten en in Brussel te gaan wonen. Toen verborg ik mijn seksualiteit niet - de mensen wisten dat ik homo was. Ik vermeldde het alleen als ik het nodig vond in mijn politieke werk - ik wilde niet 'de homopoliticus' zijn, maar ik wilde het verhaal over mijn seksualiteit beheersen."

"Doordat ik over mijn seksualiteit kon praten, werd ik een betere politicus - ik werd betrouwbaarder en authentieker. Ik zag ook de persoonlijke impact - ik kreeg veel e-mails en berichten van jonge queer mensen die zeiden dat ik een rolmodel voor hen was."

De kracht van authenticiteit beseffen is één ding, maar de missie op zich nemen om te pleiten voor LGBTQ-gelijkheid in andere landen dan je eigen land is voor de meeste politici een stap buiten hun comfortzone. Ik vroeg Smet waarom hij zo gedreven was om ervoor te zorgen dat Brussel vertegenwoordigd was op EuroPride in Belgrado.

"We zijn een ruimdenkende stad - dat zijn we altijd geweest..." antwoordt Smet. "Mensen komen naar Brussel om zichzelf te kunnen zijn. We zijn niet perfect, we hebben nog steeds problemen, maar onze stad is ongelooflijk divers qua cultuur en taal - diversiteit maakt deel uit van ons DNA."

"We zijn ook meer dan Brussel, de hoofdstad van België. We zijn de hoofdstad van de Europese Unie - dat wordt wereldwijd erkend. We hebben de verantwoordelijkheid om een leidende rol te spelen in de ondersteuning van mensen die ons nodig hebben en om een boodschap van hoop door te geven."

"Persoonlijk voel ik me trots - het is een eer om Brussel te mogen vertegenwoordigen op een evenement als EuroPride, en om te voelen dat onze stem wordt gehoord. Voor mij voelt het alsof ik iets teruggeef en bijdraag aan een meer open samenleving voor andere LGBTQ-mensen. Dat is de beloning voor mij persoonlijk - zelfs kleine bijdragen kunnen een positief verschil maken voor de wereld waarin we leven."

Het is moeilijk om het succes van een evenement als EuroPride te beoordelen. Heeft een queer march door de straten van Belgrado geholpen Servië in de richting van LGBTQ-gelijkheid te duwen of heeft het een toch al gepolariseerd land verder in beroering gebracht? Ik vroeg Smet wat hij hoopte dat de aanwezigheid van de delegatie uit Brussel zou opleveren.

"Ik hoop dat de LGBTQ-gemeenschap hier in Belgrado beseft dat ze niet alleen staan, dat ze weten dat mensen in Brussel toekijken en hen steunen, en dat ze beseffen dat de hoofdstad van Europa er voor hen is."

"Van nature ben ik optimistisch. Ik voel dat het goede altijd zal winnen - uiteindelijk. Maar in de tussentijd hebben we een aantal uitdagingen."

"In sommige landen is het ingewikkelder. Acceptatie van LGBTQ-mensen wordt onderdeel van een breder identiteitsdebat wanneer sommige politici inspelen op de angsten van mensen - verwijzend naar traditionele waarden en identiteit. Het is een begrijpelijke reactie op het globalisme dat mensen teruggrijpen naar een vorm van lokalisme. Als lokalisme inclusief is, is dat geen probleem, maar als het exclusief wordt, wordt het een probleem - het kan worden gebruikt als politiek instrument om politieke macht te verwerven."

"Het is belangrijk dat we als leden van de Europese Unie op een intelligente manier reageren. We moeten empathie tonen voor de angsten van mensen. De strijd over gelijke rechten is een mensenrechtenkwestie, maar dat kan een beetje abstract zijn - we moeten in alledaagse termen praten en ons richten op emoties en gevoelens."

Ik was geïnteresseerd in de plannen van Smet na EuroPride in Belgrado - of dit soort outreach-missie deel zou gaan uitmaken van een permanente gelijkheidscampagne van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

"Ik wil Brussel echt positioneren als een LGBTQ-vriendelijke stad..." bevestigt Smet. "LGBTQ-mensen zijn welkom in onze stad - als toerist, maar ook om er te wonen en te werken en te investeren."

"We zullen ook LGBTQ-gemeenschappen in heel Europa blijven steunen waar het moeilijk is om evenementen te organiseren of queer mediapublicaties op te zetten."

"Bovendien zullen we LGBTQ-mensen in heel Europa blijven laten zien dat ze er niet alleen voor staan. Dat is echt krachtig - dat is een belangrijke bijdrage die we kunnen leveren aan een betere samenleving voor ons allemaal."