Muziekverslag: Melissa Juice

We spraken met de in Canada geboren DJ Melissa Juice om te praten over muziek en het leven in Brussel.

We hebben geluk dat je aan deze kant van de vijver bent! Hoe heeft Brussel jou gevonden (hoe heb jij Brussel gevonden)?

Toen ik ongeveer 6 jaar geleden vanuit Canada naar België verhuisde, dacht ik niet dat ik zou blijven, maar uiteindelijk ontdekte ik hier in Brussel een geweldige scene, vooral voor elektronische muziek en het nachtleven - het was explosief! Er gebeurde zoveel in een kleine stad.

Ik werd verliefd op Brussel en mijn carrière is net begonnen en het gaat best goed. Ik heb het gevoel dat alles zo snel is gegaan. Alles gebeurde in twee jaar en dat is gek, want het voelt veel langer.

Hoe ben je begonnen met spelen in Brussel?

Toen ik naar Brussel kwam, was mijn eerste echte publieke set voor de allereerste editie van Moeders en Dochters in de Beursschouwburg. Ik deed de opening om 18.00 uur voor een enorme line-up met Soumaya Pheline, Princess Century en Planningtorock!

Ik herinner me dat ik een baby DJ was, die voor het eerst op CDJ's draaide. Ook al waren er maar een of twee mensen terwijl ik draaide, het was monumentaal voor me en het ging heel goed.

Daarna begon ik met kleine queer feestjes en evenementen, kraakpanden en bars, waaronder de Crazy Circle - die mijn plekje werd omdat het de ENIGE permanente lesbische bar in de stad was.

Kort daarna speelde ik op grotere, meer uitgaansgerichte evenementen, waar mensen van buiten de queer scene aandacht begonnen te krijgen.

Hoe zou u uw muzikale stijl uitleggen?

Zoals de meesten van ons begon ik te luisteren naar popmuziek op de radio en, toen ik de queer scene ontdekte, raakte ik geïnteresseerd in queer pop met een meer elektronisch tintje. Dat ontwikkelde zich tot het verkennen van verschillende genres en verschillende elektronische muziek.

De laatste twee jaar is mijn stijl geëvolueerd naar meer verfijnde, selector-achtige elektronische dingen met een grotere focus op productie.

Het moeilijkste en belangrijkste aan mijn mixen is dat ik mezelf heb beloofd dat ik nooit zal spelen wat ik denk dat de mensen willen horen. Zodra ik dat doe, geniet ik minder van de mix en dat is te merken. Daarom draai ik uiteindelijk zeer niche, complexe DJ shit en volg het op met een Spice Girls Remix omdat dat mijn stijl is.

Tegelijkertijd begon ik de ongelooflijke elektronische muziekgeschiedenis van België te ontdekken - een van de geboorteplaatsen van New Beat en Techno.

De laatste tijd heb ik me eindelijk gerealiseerd dat de ooit mainstream clubmuziek waar ik op mijn 16e naar luisterde, nu oud genoeg is om terug te brengen. Het is zo opwindend om weer Benny Benassi en Paul Van Dyk te draaien, maar ik hou ook van acid, trance en raar 'progressief' (het goede 'progressief') spul.

Ik ben gewoon zo blij dat ik op een punt in mijn carrière ben dat ik geboekt word voor evenementen die mijn stijl vieren en dat ik kan doen wat ik op dat moment voel.

Welke Brusselse kunstenaars en kunstcollectieven inspireren u het meest?

Ik weet dat het misschien afgezaagd klinkt, maar de meeste mensen waar ik naar opkijk in Brussel zijn mijn vrienden. Mensen die hetzelfde doen als ik. Mensen die belachelijk getalenteerd zijn, hard werken, nederig zijn en vaak niet de erkenning krijgen die ze verdienen.

Ik denk dat mijn eerste echte idool in Brussel Azo was, omdat ze queer is, haar selectie waanzinnig is, ze is zeer technisch onderlegd en ze is een perfectionist en dat spreekt me aan. Ook Gay Haze is zo'n inspiratiebron geweest, dus nu ik met hen en Diego (Fais Le Beau) werk, voelt het als een droom.

Ik kijk ook op tegen veel van mijn vrienden die andere kleine collectieven runnen, zoals Not Your Techno, Deep Down East, Radio Vacarme, terwijl ik ook veel respect heb gekregen voor alle hardwerkende mensen achter de schermen die feesten mogelijk maken en vaak niet de eer of erkenning krijgen die ze verdienen.

Je bent niet alleen een fantastische DJ, maar ook een uitgesproken queer activist en feminist. Hoe kunnen queer en hetero feesten en ruimtes meer inclusief en respectvol zijn ten opzichte van elkaar?

In de queer scene hebben we de neiging om onze queerness af te schermen vanwege pijn en afwijzing en de angst om ons open te stellen en er is altijd de vraag of je queer genoeg bent - qua kleding, relatiestructuur, waarden en dat kan frustrerend zijn, maar ik begrijp waar het vandaan komt.

Wij, als queer mensen, hebben veel meegemaakt, en hoe graag je ook inclusief wilt zijn als het om feesten gaat, soms hebben we alleen een 'veilige ruimte' nodig.

Ik heb een week lang workshops gegeven in Leuven onder leiding van Horst & Nachtplan, waar we het hadden over veiligheid, politiek en evenementenstructuur - en het concept van dappere ruimtes in plaats van veiligere ruimtes kwam ter sprake omdat "veilige ruimte" nu overal wordt gebruikt en het voor verschillende mensen, locaties en evenementen verschillende dingen betekent. Voor sommige plaatsen betekent het gewoon een poster met de tekst "Doe geen drugs in de drankjes van de mensen", terwijl het voor andere plaatsen betekent dat er grote zorgteams, ruimtes en middelen beschikbaar zijn voor het publiek, maar ik denk dat dit moedige ruimte-idee echt belangrijk is.

Ik heb Nadine ontmoet - die in Londen een queer party organiseert die Pxssy Palace heet - en zij sprak over evenementen in drie vormen: De eerste zou gesloten evenementen zijn voor queer mensen door queer mensen die een veilige ruimte nodig hebben waar ze zich thuis kunnen voelen. De tweede is gemengd - queer parties open voor allies - wat voor mij de definitie is van de brave space, en de derde is de volledig open party open voor iedereen.

Pxssy Palace is ook geweldig omdat het in wezen een evenement is voor queer people of colour, maar technisch gezien openstaat voor iedereen, met als voorwaarde een glijdende schaal voor ticketprijzen - waarbij blanke heteromannen bijvoorbeeld 100 pond betalen. Niemand wordt geweerd, je moet alleen meer betalen naar gelang je privilege - wat het publiek helpt zichzelf te reguleren.

Wat kan Brussel beter doen voor de queer gemeenschap en voor de feestgemeenschap?

Financiële toegankelijkheid van feesten voor LGBTQI+ jongeren is iets waar ik vaak over nadenk. Als je erover nadenkt, als je een 20-jarige queer kid bent en de toegang tot de club kost €25-plus, kun je het je waarschijnlijk niet veroorloven om te gaan en mis je de clubervaring. Ondertussen zijn er overal ter wereld grote feesten en festivals, meestal queer, die gratis of met korting toegang bieden aan mensen met sociale en financiële obstakels. Terwijl veel kleine evenementen in Brussel dit doen, is het zeer zeldzaam op de grote podia.

Wat kunnen we de komende maanden van Melissa Juice verwachten?

Vroeger dacht ik dat het onmogelijk was dat ik ooit in clubs als Fuse of C12 zou spelen en nu ben ik zo ongelooflijk dankbaar dat ik daar mag spelen. Mijn volgende grote droom zou zijn om samen te werken met en te spelen op queer parties buiten België, maar daarvoor kijk ik er echt naar uit om op Listen Festival te spelen tijdens hun 27 uur durende rave.

Zorg ervoor dat je Melissa Juice op 25/03 op Fuse ziet spelen, samen met Freddy K, Jeroen Search, Rebecca Delle Piane, Border One, Spray en DC Salas. Zie haar ook op Listen Festival (29.03. - 02.04.) en Paradise City (30.06 - 02.07.).

Volg Melissa Juice op Instagram