Jonge Harten: Een gesprek met Anthony Schatteman

In het cinematografische landschap zijn er maar weinig stemmen die de rauwe, ongetemde essentie van de queer jeugd zo authentiek weergeven als Anthony Schatteman. Met Jonge hartenHet is een teder coming-of-age verhaal over de reis van de 14-jarige Elias door zijn eerste liefde en zelfontdekking. Schatteman creëert een levendig mozaïek van emoties met universele thema's als identiteit en acceptatie.

De film ging internationaal in première op het filmfestival van Berlijn, waar hij een Children's Jury Generation Kplus: Special Mention verdiende, Jonge harten is een triomf op het gebied van storytelling, waarbij een utopische esthetiek wordt gecombineerd met diepgaande emotionele diepgang.

In de aanloop naar de Belgische release van de film op 18 december, sprak KET magazine met Schatteman over de inspiratie, uitdagingen en aspiraties achter dit diep persoonlijke project. Zijn reflecties bieden een blik in het hart van een filmmaker die vastbesloten is om het verhaal van de queer cinema te herschrijven met kleur, hoop en authenticiteit.

KET: Waarom heb je ervoor gekozen om je te richten op homoseksuele jongeren als het centrale verhaal van Young Hearts en welke invloed hoop je dat het zal hebben op jonge LGBTQ-kijkers?

Anthony Schatteman:
Ik wilde een film maken voor een jonger publiek omdat kinderen tegenwoordig vroeger dan ooit worstelen met vragen over identiteit en emoties. We hebben zoveel coming-of-age verhalen, maar de meeste bevatten seksuele verwijzingen. Hoewel deze films waardevol zijn, wilde ik iets anders verkennen - een verhaal over de onschuld van de eerste liefde. Jonge harten richt zich op emoties, connecties en zelfontdekking, zonder zich op seksueel gebied te begeven.

Voor mij was het cruciaal om een film te maken die elk kind, ongeacht leeftijd of achtergrond, kon zien. Ik wilde dat ze een verhaal zouden zien over liefde en het ontwikkelen van gevoelens zonder angst of oordeel. Het leven is te kort om jezelf niet te zijn en ik hoop dat deze film jonge kijkers inspireert om hun gevoelens van harte te omarmen.

KET: De film gaat over thema's als zelfontdekking en acceptatie. Hoe denk je dat deze thema's aanslaan bij queer adolescenten vandaag de dag?

A.S:
Deze thema's zijn universeel, maar ze wegen extra zwaar voor homoseksuele jongeren. Interne strubbelingen - je een buitenstaander voelen of aan jezelf twijfelen - zijn ervaringen waar we allemaal mee te maken krijgen als we opgroeien, ongeacht je seksualiteit. Voor homojongeren kunnen deze gevoelens versterkt worden.

Ik wilde laten zien dat het oké is om bang te zijn, aan jezelf te twijfelen of het gevoel te hebben dat je er niet bij hoort. Iedereen maakt deze momenten mee en ze maken deel uit van het vinden van je plaats in de wereld. Ik hoop dat deze film kijkers aanmoedigt om open te zijn over hun emoties en te beseffen dat ze niet alleen zijn. Soms kan een hand uitsteken - naar een vriend, een ouder of zelfs via een film - al het verschil maken.

KET: Hoe heeft de setting van een kleine, intieme gemeenschap de relatie tussen Elias en Alexander vormgegeven? Spiegelt dit je eigen ervaringen?

A.S:
Het weerspiegelt mijn jeugd. Opgroeien in een klein dorp waar iedereen elkaar kent, was isolerend. Mijn vader was een bekende zanger en onze familie viel op. Toen ik aan mijn gevoelens begon te twijfelen, had ik het gevoel dat er niemand was met wie ik kon praten - geen rolmodellen, niemand die het begreep.

De angst om mijn ouders teleur te stellen, vooral mijn vader, woog zwaar op me. Mijn broer was een zelfverzekerde, atletische jongen en ik maakte me zorgen dat mijn ouders me anders zouden gaan zien als ik uit de kast kwam. Die angst om niet genoeg te zijn of om anderen teleur te stellen heeft me diep gevormd en ik wilde dat interne conflict vastleggen in de reis van Elias.

KET: Je films vallen vaak op door hun emotionele diepgang en stilistische keuzes. Hoe verbeteren deze de queer storytelling in Young Hearts?

A.S:
Ik streefde ernaar om het soort verhaal te creëren dat ik graag had willen hebben toen ik opgroeide - een utopisch Disney-achtig liefdesverhaal waarin twee jongens verliefd worden zonder tragedie. De levendige kleuren, de warme cinematografie en de hoopvolle toon zijn allemaal opzettelijk.

Ik ben opgegroeid met films als Matilda, Mrs. Doubtfireen Jurassic Park. Die films brachten me naar een andere wereld en vulden me met emoties die ik nog niet begreep. Ik wilde Jonge harten om hetzelfde te doen voor homojongeren - een verhaal dat zowel universeel als diep persoonlijk aanvoelt. Door liefde in zijn puurste vorm te laten zien, hoop ik dat deze film de voorstelling geeft waar ik als kind naar verlangde.

KET: Hoe heeft de internationale erkenning van Jonge Harten je carrière als verhalenverteller gevormd?

A.S:
Eerlijk gezegd dacht ik aanvankelijk dat de film alleen in België vertoond zou worden. Toen hij in première ging op het filmfestival van Berlijn, was dat een droom die uitkwam. Het winnen van de Speciale Juryprijs en andere onderscheidingen zoals de Irisprijs opende zoveel deuren. Nu, Jonge harten is verkocht aan meer dan 70 landen, zelfs op plaatsen waar queer onderwerpen zelden worden besproken.

Kinderen en publiek van over de hele wereld de film zien begrijpen is het meest bevredigende deel. Als jonge mensen me vertellen dat de film hen hoop gaf of dat ze zich gezien voelden, is dat alles waar ik als filmmaker op had kunnen hopen. De wetenschap dat dit verhaal een impact heeft op plaatsen waar queer vertegenwoordiging schaars is, verwarmt mijn hart.

KET: Hoeveel van jouw persoonlijke verhaal als homo komt tot uiting in het personage van Elias?

A.S:
Heel veel, eigenlijk. Het verhaal van Elias is heel persoonlijk voor mij. Zijn ervaringen, zijn emoties, zelfs de setting van het kleine dorp - het zijn allemaal weerspiegelingen van mijn eigen leven. Toen ik zo oud was als Elias, voelde ik me zo alleen, alsof er niemand was met wie ik me kon identificeren. Die angst en het verlangen om erbij te horen staan centraal in zijn personage.

Ik wilde een spiegel creëren voor mijn jongere ik, een verhaal dat zegt: "Het is goed. Alles komt goed en je bent niet alleen." Ik had dat niet toen ik opgroeide, maar ik hoop dat deze film anderen dat wel biedt.

KET: Waarom is het belangrijk om Young Hearts te presenteren aan een lokaal LGBTQ-publiek in Brussel?

A.S:
De film delen met een lokaal publiek is zenuwslopend maar zo betekenisvol. Filmfestivals zijn geweldig, maar ze zijn vaak niche. Ik heb deze film voor iedereen gemaakt - vooral voor kinderen die niet altijd verhalen kunnen vinden die hun ervaringen weerspiegelen.

Bij elke vertoning heb ik jonge mensen gezien die zich openstelden, hun verhalen deelden en me bedankten voor het creëren van iets waar ze zich in konden vinden. Het is overweldigend en mooi. Ik hoop dat het publiek in Brussel, vooral queer tieners, zichzelf zien in Jonge harten en zich geïnspireerd voelen om te omarmen wie ze zijn.

KET: Ben je van plan om je in je komende projecten te richten op homojongeren of onderzoek je andere dimensies?

A.S:
Hoewel mijn volgende film misschien niet draait om 13-jarigen, zullen er wel LGBTQ-personages in voorkomen. Queer verhalen maken deel uit van wie ik ben als filmmaker. Representatie is belangrijk en ik voel een verantwoordelijkheid om deze verhalen te blijven vertellen - niet alleen voor een queer publiek, maar voor iedereen. Liefde is universeel en queer verhalen verdienen het om deel uit te maken van dat verhaal.

Foto van Anthony Schatteman door Thomas Nolf. Filmbeelden met dank aan Polar Bear uit de film Young Hearts.