Obsequeen vertaalt emoties in geluid -

Obsequeen beschrijft zichzelf als een gedegenereerde artiest die de vertaling van emoties in geluidsobjecten beheerst.

Haar debuut "Organn" is een plaat over liefde en dualiteit die geïnspireerd is op het gedicht "Les Chants de Maldoror" van Isidore-Lucien Ducasse.

"De ruggengraat van mijn kunst is als die scène in "Akira" wanneer Tetsuo zichzelf metamorfoseert in deze massa van vormloos vlees. Alle kleine smakelijke, ietwat nare dingen die ik in het leven ontdek, vormen het zenuwstelsel (van mijn creaties). Ik kan niet zeggen wat mijn andere inspiratiebronnen zijn, omdat ik misschien in een ietwat narcistische fase van mijn leven zit waarin ik me wil losmaken van alle latere artistieke referenties om mijn persoonlijke logorrhea te vinden."

"Ik heb gewoon de drang om elke dag een nieuwe catharsis voor mezelf te vinden, de dionysische manier die is alsof ik mijn ribbenkast voel exploderen terwijl ik mijn binnenste leegmaak van alle externe parasitaire organismen die zich hebben opgehoopt, zodat ik me beter kan voelen. Want als ik dat niet doe, zal het allemaal wegrotten en zich nestelen. Als ik creëer, zit er niet echt een redenering achter, het is gewoon meer als automatisch schrijven. Voor mij is dit de enige manier om dingen uit mezelf te halen zonder te proberen ze te verhullen om tevergeefs de publieke opinie te behagen. Ik zou zeker liever als onfatsoenlijk beschouwd worden, zelfs als dat zou leiden tot afwijzing."

"De keuze van geluidsobjecten komt op zichzelf voort uit mijn subjectieve ervaring van het leven, het moet resoneren met mijn gevoelens van het moment. Ik denk dat ik in het verleden de behoefte had om mijn trauma's onbescheiden bloot te leggen, om als het ware de emotionele tumoren die me opvraten chirurgisch te verwijderen en te proberen weer iets gezonds op te bouwen."

Volg Obsequeen op Instagram