Marc Martin herneemt een liedje van Annie Cordy in een queer video, opgenomen in Molenbeek

Geschreven door Leon Gabriel

Soms zijn er in het leven van mensen toevallige ontmoetingen die uitgroeien tot duurzame relaties. Dat is wat er gebeurde tussen de Franse fotograaf Marc Martin en LaVallée in Molenbeek, een gemeenschap van kunstenaars en creatieve ondernemers die een gevarieerd cultureel programma aanbieden en ruimtes te huur aanbieden.

In 2020 kwam Marc naar LaVallée om Les Tasses voor te stellen - een multidisciplinair werk dat de verborgen kant van openbare urinoirs onthult. Zijn tentoonstelling kende een enorm publiek succes en de kunstenaar kreeg de Prix Sade voor dit werk.

Onlangs waren Marc Martin en zijn team terug in Molenbeek voor de opnames van een videoclip rond Othmane's herinterpretatie van "Mon CRS", een liedje van Annie Cordy dat voor het eerst werd opgenomen in 1977. De CRS wordt belichaamd door de jonge acteur Mathis Chevalier. Ket magazine was erbij om het team te ontmoeten en dit nieuwe, veelbelovende project te ontdekken.

We zijn op de binnenplaats van LaVallée en Marc - met een glimlach - heet ons welkom, gretig om zijn nieuwe project met ons te delen.

"Door de liefde tussen een vertegenwoordiger van de politie en Othamne, een niet-binaire zangeres, in scène te zetten, heb ik ervoor gekozen om de kleuren van de tolerantie hoog te houden in kringen die nog steeds als zeer homofoob worden beschouwd", legt Marc uit. "Een sensuele cover van een liedje van Annie Cordy zal ons toelaten de codes te verplaatsen aan de kant van de vorige generaties, want we herinneren ons Annie Cordy vooral als grappig. Vandaag zal dit lied met de stem van Othmane de vlag van de Coming-Out in de Politie zijn. Nog een poort naar de boodschap van het samenleven".

Een ontluikende acteur en een niet-binaire zangeres belichamen een ontmoeting

Mathis Chevalier is 23 jaar oud - hij heeft verschillende titels van Engels bokskampioen op zijn naam staan. Hier probeert hij een nieuw soort gevecht en het minste wat we kunnen zeggen is dat hij het scherm doet oplichten en blij is op de poster van deze film te staan.

"Normaal gesproken geef ik MMA-lessen in Grigny - een voorstad van Parijs," legt Mathis uit. "Maar ik heb me ook ingeschreven voor theaterlessen en ik kies zoveel mogelijk rollen die het tegenovergestelde zijn van de 'macho' wereld waarin ik tot nu toe heb bestaan."

Othmane draagt het lied als een nieuwe standaard. Van Marokkaanse en Algerijnse afkomst, waren zij als verwijfd kind vaak het voorwerp van spot. Ze zochten al vroeg hun toevlucht in een wereld van fictie en glitter. Als tiener verstoten door hun familie omwille van hun seksualiteit, komen ze naar Parijs met de ambitie om te slagen in de showbusiness. Hun androgyne en glamoureuze lichaamsbouw opende de deuren van de mode en gaf vorm aan hun artistieke benadering.

"In deze film speel ik een cabaretzangeres," legt Othmane uit. "Mijn androgyne en vrouwelijke allure levert een boodschap van anders-zijn op waar ik erg trots op ben."

"Ik zou deze korte film willen zien als een soort moderne Romeo en Julia, zonder de tragedie," voegt Marc eraan toe. "Het vertelt het verhaal van twee jonge mensen die van elkaar zullen houden ondanks uiterlijkheden en vooroordelen die verband houden met hun respectieve bijzonderheden."

Een herzien liedje, na een onwaarschijnlijke ontmoeting met Annie Cordy in 2014

De soundtrack was te vinden in het repertoire van Annie Cordy uit de jaren zeventig: "My CRS". Marc Martin - geboren in Roubaix in 1971 - was bevriend met de beroemdste van de Belgische zangers.

Het was in 2014, tijdens een ontmoeting in het kunstcentrum Wallonië-Brussel, dat de fotograaf het project voor deze cover voor het eerst ter sprake bracht bij Annie Cordy.

"Het is een liedje dat onopgemerkt is gebleven in de carrière van de zangeres," zegt Marc. "Ik vroeg me zelfs af of ze zich zou herinneren dat ze het had opgenomen! Integendeel, Annie greep onmiddellijk naar het acapella refrein! Met een sprankelende blik vertelde ze me dat ze dit nummer bijzonder mooi vond, zo ongerijmd en onbekend als het is."

Muzikaal geactualiseerd, verandert deze gefantaseerde ode vandaag van toon en dimensie.

"En hier is Annie Cordy die postuum woordvoerder wordt voor niet-binaire mensen en coming-out - bij de CRS!" concludeert de fotograaf die regisseur is geworden.

Marc Martin de fotograaf die de clichés doorbreekt

De film wil afstand nemen van clichés die verband houden met ordehandhaving en seksueel gemarginaliseerde mensen. Kleding heeft de fotograaf Marc Martin altijd geïnteresseerd in wat hij vertaalt als publieke of private representaties. Professioneel of persoonlijk. In deze clip staat de fetisjistische blik van Marc Martin niet stil bij het erotische potentieel dat door het uniform wordt overgebracht. Hij streeft ernaar de persoon achter de outfit te onthullen.

"Het was belangrijk om verder te gaan dan de gebruikelijke visie van de CRS," zei Marc. "Zo worden ook niet-binaire mensen te vaak geassocieerd met het karikaturale beeld van dragqueens en de ondergrondse wereld van de nacht."

Deze korte film - Mon CRS - strijdt voor de eerbiediging van de LGBTQ-rechten en Marc Martin zet zich artistiek in voor de zichtbaarheid van minderheden in al hun rijkdom.

Na deze namiddag samen kunnen we maar één ding zeggen: we kijken nu al uit naar Marc's terugkeer naar Molenbeek om er een nieuw project te ontwikkelen.

Mathis en Othmane brachten het nummer ten gehore op het hoofdpodium van de recente Pride-feesten in Brussel.

U kunt een preview van de video hier zien

Klik hier om de track te downloaden