Victoria Defraigne zet zichtbaarheid trans in de schijnwerpers

Victoria Defraigne is een Brusselse studente die haar vrije tijd gebruikt om trans-onderwerpen te bespreken op haar Insta-account. Ze heeft de laatste jaren aan zichtbaarheid gewonnen, misschien heeft u haar gezien in de laatste 'Happy Pride' campagne of 'Freally?', de videosamenwerking die ze doet met Amnesty International.

We hebben Victoria ontmoet om haar werk en opvattingen over queer onderwerpen te bespreken.

Vertel ons iets over jezelf. Wat is je reis geweest?

Mijn naam is Victoria Defraigne. Ik ben een 22 jaar oud trans meisje uit Brussel. Geboren en getogen zoals ik graag zeg. Ik ben ook student bio-ingenieur aan de ULB. Tijdens mijn studies heb ik veel interessante en open-minded mensen ontmoet, waardoor ik mezelf volledig heb kunnen accepteren als trans-meisje. Daarvoor was ik erg stil over het feit dat ik trans ben. Ik hield het graag voor mezelf en praatte er niet over. Toen ik echter een vrij zichtbare student op de campus werd, begonnen veel mensen over me te praten, vooral vanwege mijn transidentiteit. Het werd een roddelonderwerp, en veel mensen begonnen naar me te verwijzen als "het transmeisje", wat me om voor de hand liggende redenen boos maakte. Ik kon niet accepteren dat mensen me zo behandelden en zo over me spraken. Ik kon dit niet laten gebeuren, zonder iets te doen. Zo veranderde ik mijn persoonlijke Instagram account in iets drastisch anders. Ik was het beu om "terloops" foto's van mij te posten zonder reden, dus besloot ik informatieve posts te maken en te delen over transidentiteiten. Sindsdien heb ik zoveel geleerd, en ik bleef de manier verbeteren waarop ik deel wat ik wil zeggen, hoe ik wil dat de wereld verandert, ten goede. Als ze me in de stad zien, komen veel mensen naar me toe om me te vertellen hoe nuttig mijn account is, en hoe belangrijk mijn (gratis) werk is. Dit is de echte motivatie die me op de been houdt. Want natuurlijk is dit niet elke dag gemakkelijk. Zo zichtbaar zijn heeft veel nadelen. Maar ik denk dat de positieve kanten zwaarder wegen dan de negatieve. Plus, ik kan me gewoon niet voorstellen te stoppen met dit activisme.

Wat zijn uw huidige of toekomstige projecten?

Sinds ik anderhalf jaar geleden met mijn Instagram-account begon, heb ik de kans gehad om met veel interessante mensen samen te werken aan zoveel verschillende projecten. De grootste is een videoserie genaamd "Freally?", geproduceerd door Amnesty International. Het is een serie waarin we in elke video over verschillende onderwerpen in verband met mensenrechten praten. Het is erg interessant voor mij om elke keer weer wat meer te leren over zoveel verschillende onderwerpen, en ik hou van deze diversiteit in mijn werk. Ik probeer altijd zo intersectioneel mogelijk te zijn in mijn activisme, en deze serie helpt me daarbij. Verder kan ik misschien een primeur met jullie delen: ik schrijf momenteel een boek. Het zal tegen de zomer van '23 worden gepubliceerd, dus er is nog wat wachttijd, maar het is een geweldige kans voor mij om diepgaand te praten over een aantal onderwerpen waarvan ik vind dat ze niet genoeg in de schijnwerpers staan. In het komende jaar ga ik ook een scenarist helpen bij het schrijven van een tv-serie over transpersonen, een heel spannend project waarvan ik echt hoop dat het binnenkort werkelijkheid wordt.

Wat betekent het voor u om deel uit te maken van de Brusselse queer gemeenschap?

Ik identificeer me pas sinds kort met de term "queer". Het was een paar maanden na het starten van mijn Instagram account, dat een goede vriend van mij naar mij verwees als "queer". En zo begon ik me met de term te identificeren. Zoals ik al zei, voordat ik op Instagram over mijn transidentiteit sprak, was ik er heel stil over. Dus ik denk dat de term "queer" toen gewoon niet bij mij paste. Maar nu identificeer ik mezelf natuurlijk absoluut als queer, omdat het voor mij een heel politieke betekenis heeft. Queer zijn betekent ook zichtbaar zijn in de wereld, en dat is precies waar ik me op richt. Zichtbaar zijn. Transpersonen in de schijnwerpers zetten. De wereld vertellen dat we bestaan, en je kunt ons maar beter accepteren, want we zullen niet snel onze mond houden.

Om de vraag goed te beantwoorden: deel uitmaken van de Brusselse queer gemeenschap is nog iets heel nieuws voor mij. Ik heb het gevoel dat ik me er in zekere zin nog aan moet aanpassen. Ook omdat ik veel geleden heb in de gemeenschap. Bij mijn debuut in de queer gemeenschap heb ik te maken gehad met veel mensen die niet goed op de hoogte waren van transidentieten. Dat betekent dat ik veel kwetsende woorden heb gekregen van queer mensen -vooral homo's- die me in het begin teleurstelden. En daarom denk ik dat het echt belangrijk is de homogemeenschap te onderscheiden van de queer gemeenschap, want deel uitmaken van de LGBTQIA+ gemeenschap betekent niet dat iemand zich volledig bewust is van het geweld dat andere queer mensen elke dag moeten ondergaan. Nu heb ik het gevoel dat ik een beter deel van de Brusselse queer gemeenschap heb leren kennen, en ik zou er niet blijer mee kunnen zijn. Ik heb eindelijk plaatsen en mensen gevonden die me het gevoel geven dat ik besta. Ik voel me gezien. Ik voel me gerespecteerd. En ik kon niet gelukkiger zijn. Het nachtleven heeft een uiterst belangrijke rol gespeeld bij het vinden van al die geweldige plekken en mensen, ook al kan het een gewelddadige wereld zijn waarin ik veel queer-baiting mensen ontmoet, zoals we dat tegenwoordig noemen. Maar nogmaals, het negatieve is niets vergeleken met alle positiviteit die ik heb gevonden.

Wat zijn je queer invloeden?

Ik ben niet opgegroeid met veel rolmodellen om eerlijk te zijn. Ik had nooit iemand om tegen op te kijken of om me te helpen begrijpen wie ik was of om me te helpen mezelf te vinden. Dit gaat afgezaagd klinken, maar ik denk dat ik erg "self-made" ben. Niet op een zakelijke manier natuurlijk. Ik realiseerde me dat ik trans was dankzij een paar youtubevideo's, gemaakt door trans meisjes zelf, waarin ze uitlegden hoe ze zich realiseerden dat ze trans waren. Dit was een bevrijding voor me, eindelijk begrijpen wie ik was na al die jaren dat ik mijn identiteit in twijfel trok. Een paar jaar nadat ik in transitie was gegaan, begon ik eindelijk wat queer invloeden te vinden op sociale netwerken, vooral trans mensen die op Instagram posts deelden over hun transitie en het geweld waar ze elke dag doorheen moeten. Uiteraard inspireerden zij mij om hetzelfde te doen.

Sindsdien heb ik, nu ik wat meer "out and proud" ben, steeds meer queer mensen ontmoet, die ik nu vrienden kan noemen en die mij en mijn kijk op wat het betekent om queer te zijn, wat voor mij een sterke politieke identiteit is, hebben beïnvloed.

Welke Brusselse queer initiatieven vindt u leuk?

Ik heb het gevoel dat er in Brussel steeds meer queer en feministische initiatieven komen. Onze stad heeft een enorm potentieel voor meer en ik geloof oprecht dat ze de komende jaren zal exploderen met nieuwe initiatieven. De galerie "that's what x said" was een van de eerste puur queer feministische en inclusieve ruimtes die ik in de stad ben tegengekomen. De kunst die zij promoten is een vorm van activisme. Het veranderen van mentaliteiten door middel van kunst is iets wat volgens mij zeer impactvol en krachtig is. Op een heel ander deel van het kunstspectrum staat de C12, die zich voornamelijk richt op het zijn van een techno-muziek dansclub terwijl ze veel queer en feministische initiatieven promoten. Ook al hebben ze nog een paar gebreken, ik vind C12 een van de vreemdste plekken die ik tot nu toe in Brussel heb gevonden. Het is een van de eerste plaatsen in mijn leven waar ik het gevoel had dat ik bestond, en ik werd gerespecteerd en erkend.