Eden Ghali deelt zijn transitie om Afrikaanse transmannen te helpen 

Eden Ghali is de eerste Belgisch-Marokkaanse trans man die publiekelijk zijn transitie deelt. Hij gebruikt zijn Instagram-account om te pleiten voor transrechten, te informeren over zijn reis en te strijden tegen transfobie. Zijn account heeft een internationaal doel door zowel in het Engels als in het Frans en Arabisch te zijn. Hij is ook de oprichter van de Alle mensen organisatie die een einde wil maken aan alle vormen van stigmatisering van vrouwen en LGBTQIA+ mensen.

We hebben Eden ontmoet om zijn betrokkenheid en bedoelingen te bespreken.

Vertel ons iets over jezelf. Wat is je reis geweest?

Ik ben geboren en getogen in Marokko tot ik op 19-jarige leeftijd naar België kwam, mijn tweede land, voor een bachelorstudie. Mijn overgangsreis begon op december 2020, dezelfde maand dat ik begon met mijn testosteron shots.

In het allereerste begin was mijn Instagram-pagina bedoeld om de wereld te laten zien dat transgender-identiteit bestaat, en dat we een grote gemeenschap zijn die in stilte leeft, maar zonder mijn eigen ervaring erbij te betrekken. Toen realiseerde ik me dat veel van mijn volgers op dat moment meer behoefte hadden aan kennis over het onderwerp dan aan iets anders, en dat informatie over transitie niet bestaat in het Arabisch. Zo werd ik de eerste Afrikaanse transgender die zijn transitie publiekelijk deelde. Ik begon het hele transitieproces uit te leggen en mijn eigen ervaring te delen, waardoor mensen zich betrokken voelden bij wat ik beleefde en het leek het bewustzijn te vergroten en vriendelijkheid te kweken, vooral bij ouders.

Wat zijn uw huidige of toekomstige projecten?

Mijn belangrijkste focus op dit moment is een eerlijke weergave van de transgendergemeenschap. Daardoor hoop ik de Marokkaanse LGBTQIA+-gemeenschap en haar bondgenoten te kunnen versterken en vervolgens te mobiliseren om een veranderingsbeweging op gang te brengen die van onze landen een veilige ruimte voor deze gemeenschap wil maken, een ruimte waarin ze vrij zijn om te zijn wie ze zijn, een ruimte waarin ze worden beschermd tegen alle vormen van discriminatie.

Ik heb natuurlijk zeer interessante projecten waar ik nu aan werk met de hulp van enkele zeer briljante medewerkers, maar dat is alles wat ik daar nu over kan zeggen. Hopelijk kunnen jullie daar binnenkort meer over horen.

Wat betekent het voor u om deel uit te maken van de Brusselse queer gemeenschap?

Mijn lidmaatschap van de Brusselse queer gemeenschap staat nooit los van mijn lidmaatschap van de Marokkaanse queer gemeenschap. Het eerste gaat gepaard met een gevoel van veiligheid en empowerment, en dient voor mij als een herinnering aan het voorrecht dat ik heb aan de ene kant, en een motivatie voor de lange weg die nog te gaan is voor de Marokkaanse gemeenschap.

Ik heb 19 jaar in Marokko gewoond, een land waar transgender zijn uiterst taboe is, en het was echt verfrissend om deel uit te maken van een gemeenschap van mensen die er open over zijn en die hun eigen en andermans genderidentiteit en seksuele geaardheid accepteren. Het was ook een enorme stap voorwaarts in mijn reis naar zelfacceptatie om door zulke mensen te worden omringd.

Wat zijn je queer invloeden?

Voordat ik mijn transitie online begon te delen, kende ik eigenlijk niemand en had ik geen referenties in de homowereld. Pas toen ik het aan mijn familie vertelde en hier in België in transitie ging, begon ik mensen te ontmoeten die later, elk op hun eigen manier, een inspiratie voor me zijn geworden.

Welke Brusselse queer initiatieven vindt u leuk?

De eerste keer dat ik hoorde van Rainbow House was via een vriend. Hij had ontdekt dat ik van plan was mijn overgangsproces te beginnen en raadde mij aan daarheen te gaan. Toen ik erheen ging, werd ik verliefd op de plek, de mensen, maar vooral op het systeem dat ze hebben opgezet om ervoor te zorgen dat je bij elke stap van het proces goed wordt begeleid. Het was ook daar dat ik veel van mijn queer vrienden ontmoette, en daar ben ik heel dankbaar voor.

Picture credits : Hans Moyson

Illustratie: Mohamed Bakkes