Laïss Barkouk, de veelbelovende queer schrijver...

Laïss Barkouk is de hoofdredacteur van Vulcana en een schrijfster die ook graag deelt hoe ze schrijft tijdens workshops. U kunt haar column "Le Point L" ook vinden op Radio Vacarme. Laten we eens kijken wat ze ons te vertellen had.

Vertel ons iets over jezelf. Wat is je reis geweest?

Ik realiseerde me dat de manier waarop ik mezelf beschreef de afgelopen jaren sterk was veranderd. Lange tijd omschreef ik mezelf als een vrouw, een linkse atheïst en een wannabe-schrijver. Sinds ik begrijp dat ik queer ben, is dat het eerste wat ik wil dat mensen weten. Veel meer hoef ik niet te zeggen omdat het al zoveel betekent. Ik ben nog steeds een vrouw, maar een bi en queer cis vrouw. Sterker nog, ik ben een queer, bi, mixed-raced, cis vrouw. Voordat ik uit de kast kwam, wees ik mijn Arabische kant af. Ik woonde in Frankrijk en dat was voor mij een voor de hand liggende reden, want dit land wil dat zijn burgers bovenal Frans zijn... Ik ben geboren in Parijs en heb mijn geboortestad verlaten voor Brussel toen ik 24 was. Vandaag ben ik 32. De afgelopen 8 jaar heb ik mezelf leren accepteren, en elk deel van wie ik ben, en ik weet dat de queer gemeenschap hier een grote rol heeft gespeeld in deze evolutie naar zelfliefde. Ik heb ook geweldige mooie mensen ontmoet waar ik veel van hou. Freaks, buitenbeentjes en grote artiesten die worstelen om in zichzelf te geloven, zoals ik. Ik groei elke dag met hen en ik voel me zelfverzekerd om te bekennen wie ik ben. Dus, in een paar woorden, ik ben queer en ik ben schrijver.

Wat zijn uw huidige of toekomstige projecten?

Ik schrijf, maar ik heb nooit echt dat ene schrijfwerk kunnen vinden waar ik me aan wilde houden. Ik heb altijd geweten dat ik van schrijven hield en dat het altijd deel zou uitmaken van mijn leven, maar ik vind het leuk om vele soorten verhalen te creëren. Ik ben scenarioschrijver. Ik heb enkele korte films geschreven, en ik blijf regisseurs helpen met hun projecten. Ik werk momenteel met Elisa Vandekerckhove (die "Les nouvelles guerillères" maakte) over haar volgende documentaire, maar meer kan ik er voorlopig niet over vertellen. Ik schrijf korte radiocolumns voor mijn programma op Radio Vacarme genaamd "Le Point L". Ik praat meestal over politieke en culturele onderwerpen zoals pinkwashing, seksisme en de representatie van queer cultuur in TV series. Sinds kort schrijf ik slam en ik vind het leuk, hoewel ik nog steeds plankenkoorts heb! Ook ben ik hoofdredacteur bij Vulcana, een queer en feministische non-profitorganisatie in Brussel. Van tijd tot tijd geef ik schrijfworkshops en ik wil deze activiteit voortzetten. Ik heb er een gemaakt voor de Fame Festival over het onderwerp "safer spaces" en ik zal het opnieuw voorstellen aan enkele studenten van de "Académie royale des beaux-arts" in Brussel. En tenslotte heb ik een idee voor een boek. Een autofictie over de relaties van mensen met hun lichaam. Dit boek zal de ongelooflijke avonturen die we met ons lichaam kunnen beleven in perspectief plaatsen, naast de esthetische aspecten waar we ons allemaal op richten. Ik ben nog op zoek naar een redacteur. Zoals ik al zei, veel verschillende dingen, maar de kern van mijn werk is dat ik verhalen wil vertellen die onze maatschappij in twijfel trekken en diep resoneren bij mensen die het gevoel hebben dat ze niet in deze wereld thuishoren.

Wat betekent het voor u om deel uit te maken van de Brusselse queer gemeenschap?

Het betekent veel. Ik heb het gevoel dat ik zoveel over mezelf heb verdiend sinds ik deze gemeenschap heb leren kennen. Daarom heeft Brussel ook een belangrijke plaats in mijn hart. Ik hou natuurlijk ook van Parijs! Mijn familie woont er en ik ga er op bezoek bij mijn moeder. Maar Brussel is waar ik eindelijk voel dat ik erbij hoor en kan zijn wat ik wil zijn, zonder mezelf te dwingen iemand te worden die anderen willen dat ik ben. Sindsdien hoef ik niet meer te voldoen aan alle heteronormatieve verwachtingen die mensen een cis-vrouw opdringen. Ik hoef geen delen van mijn karakter te verbergen omdat ik te eigenzinnig, te luidruchtig of te radicaal ben. Het is bevrijdend geweest en nu voel ik me veilig bij mijn leeftijdsgenoten, ook al heb ik gemerkt dat geweld en discriminatie ook in de queer gemeenschap voorkomen.

Wat zijn je queer invloeden?

Het gaat heel cheesy klinken, maar mijn belangrijkste queer invloeden zijn mijn goede vrienden! Mijn lieve Massi (aka Deken la Goulue) en mijn zus van een andere moeder, Joy (aka Mama Tituba). Ze doen allebei drag en ik heb ze zien gedijen in hun respectieve werk op en naast het podium. Hun optredens en hun liefde voor wat ze doen geven me veel moed om elke dag te blijven proberen me nooit te schamen voor wat ik ben en wat ik doe. Voor het meer mainstream gedeelte zou ik zeggen: David Bowie, Tracy Chapman, Freddie Mercury en Lady Gaga. Ik voel me aangetrokken tot queer artiesten die in een waas lijken te zitten als het gaat om hun seksualiteit.

Welke Brusselse queer initiatieven vindt u leuk?

Wat ik erg spannend vind, is dat we er steeds meer van zien. Naarmate de queer zichtbaarheid toeneemt (met alle negatieve gevolgen van dien), worden de initiatieven diverser. Het gaat niet meer alleen om feestjes en dat vind ik leuk. Ik ben natuurlijk dol op alle dragshows die we nu in Brussel kunnen zien. Ik moet het hebben van " Play-Back ", gecreëerd door Blanket la Goulue, die al een jaar lang elke maand een geestige politieke queer vibe in niet-queer bars van de stad brengt. Maar Brussel blijft niet langer beperkt tot drag queens. We hebben ook drag kings shows met het geweldige team van " La Barakakings ". Je moet ze bekijken! Ik geniet ook echt van de queer slam avonden bij de Crazy Circle bar. Er zijn tegenwoordig zoveel evenementen met het "queer label". Ik vind dat we ons ervan bewust moeten zijn of het een evenement is voor queers door queers waar queers zich daadwerkelijk kunnen uitspreken. Gelukkig is de Brusselse queer gemeenschap zeer actief!

Beeldcredits: LCF