Porselein Id: Veelvoud omarmen

De Maand van de Zwarte Geschiedenis is in volle gang in België en KET Magazine heeft besloten om een serie artikelen zwarte queer artiesten uit Brussel/België om de gemeenschap te vieren die het mogelijk heeft gemaakt voor de LGBTQIA+ gemeenschap om te gedijen.

Ontmoet Porselein Id, een artiest die er niet voor terugdeinst om te pronken met hun veelzijdigheid. Na de release van hun debuutplaat "Bibi:1"en in het licht van hun aankomende show in de Ancienne Belgique op 21 april 2024 heeft KET Magazine een ontmoeting gehad met Porcelain Id om te praten over hun muziek en hun ervaring in de muziekindustrie als queer POC.

Hallo Porcelain Id, ik ben altijd al nieuwsgierig geweest naar je artiestennaam. Kun je uitleggen hoe je die gekozen hebt?

Er zijn eigenlijk twee redenen voor deze naam. Mijn gitarist en goede vriend had een nummer geschreven dat Porcelain Dog heette. We zouden eigenlijk samen een project beginnen, maar er waren wat verliezen, dus het kwam niet tot bloei. Het was dus een manier om deze vriend te eren. Maar ik probeerde ook de vele facetten van mijn identiteit samen te brengen en daar komt de "id" vandaan. Ik denk dat de naam is als een kledingstuk dat te groot is, ik groei erin. Hoe meer tijd er voorbij gaat, hoe logischer het wordt. 

Je hebt vorige maand je debuutalbum (Bibi:1) uitgebracht, hoe is de ontvangst geweest?

Heel goed eigenlijk. Ik herinner me dat toen ik in Slovenië speelde, een van mijn beste vrienden zei dat hij even de tijd wilde nemen om me te vertellen dat ik het geweldig deed. Ik ben vreselijk met dit soort dingen, maar het was echt hartverwarmend. Ik wacht echter nog steeds op de eerste slechte recensie, zodat ik echt kan weten wat iedereen van mijn muziek vindt. Dus als je mijn muziek wilt ontdekken en er zelf een oordeel over wilt vellen, nodig ik je uit om mijn album te beluisteren.

Over je album gesproken, waarom heb je ervoor gekozen om het Bibi:1 te noemen? 

Adel Setta, de fotograaf van het album en mijn goede vriend noemde me vaak habibi en hij is degene die met dit alles is begonnen, zelfs met mijn eerste EP. Hij was er altijd bij tijdens het maken en vertelde me wanneer het nog niet goed genoeg was. Dus besloot ik hem, mijn vriend, eer te bewijzen door mijn album Bibi te noemen. En ik besloot de 1 toe te voegen omdat, wie weet? Misschien komt er een Bibi:2 en dan een Bibi:3 en dan is alles hopelijk gezegd en gedaan.

Heb je een nummer dat je als je favoriet op het album zou beschouwen? Of eentje waar je bijzonder trots op bent?

Ik zou zeggen Briljant is het nummer waar ik het meest trots op ben, omdat het erin slaagt om alles wat ik op dit album heb geprobeerd samen te brengen: het combineert het akoestische geluid, de elektrische elementen, de groep, de gospel. Het vertegenwoordigt dus echt elk aspect dat ik in dit album naar voren heb gebracht. Mijn favoriete nummer nu zou echter zijn Adam komt thuis. En degene die het dichtst bij mij staat zou zijn LaagpoligHet gaat puur om het schrijven. Het staat het dichtst bij me en is iets waar ik graag naar zou luisteren, zelfs als het niet mijn nummer was.

Je album bevat een veelheid aan verschillende genres, zou je zeggen dat deze mix jou als persoon vertegenwoordigt?

Oh, zeker weten! Het vertegenwoordigt waar ik mee ben opgegroeid, de muziek die ik heb leren kennen met de mensen die ik heb leren kennen/gebruikt te kennen. Het vertegenwoordigt waar ik vandaan kom, wat ik hoorde toen ik een kind was, zoals de gospelmuziek. Ik ben blij dat ik geen keuze hoefde te maken. Ik denk dat het heel triest zou zijn geweest en ik zou zelfs zeggen dat het een vergissing zou zijn geweest om één genre te kiezen, omdat het album dan helemaal geen zin zou hebben gehad. 

Morgen beginnen jullie headliner shows, hoe vinden jullie het om op tournee te gaan en in al die verschillende zalen op te treden?

Ik kijk er erg naar uit. Het is een erg uitdagende tijd en de kans krijgen om het werk van veel mensen te delen voelt als een goed tegenwicht voor hoe uitdagend het was. Ik kijk er echt naar uit om aan het werk te gaan. Ik heb een show in de Ancienne Belgique op 21 april. Ik kijk erg uit naar deze show, omdat Brussel de eerste stad was die me echt omarmde zoals ik ben.

Je zei dat het een uitdaging was, hoe dat zo?

Ik denk dat het, net als de periode waarin ik bibi:1 schreef, een overgangsmoment in mijn leven was en zo voelt het in zekere zin ook nu weer. Het is dus een uitdaging, want in elke overgang is er veel getuimel en veel verandering.

Wat betekent muziek voor jou?

Lange tijd was muziek voor mij een copingmechanisme. Het was iets waar ik mijn toevlucht toe nam om mezelf te kalmeren, om bepaalde emoties te bereiken. Ik kan bijvoorbeeld niet huilen, maar ik kan die gevoelens van verdriet wel uitdrukken in muziek. Maar ik moet dit concept van muziek als een copingmechanisme achter me laten omdat ik denk dat als ik dat blijf doen, ik niet in staat zal zijn om van muziek te genieten en er echt mijn passie van te maken. Ik zal me dan ook niet kunnen ontwikkelen.

Zijn er specifieke thema's of boodschappen die je met je kunst wilt overbrengen?

Voor het album was het hoofdthema hoe om te gaan met waanvoorstellingen. Dus in plaats van te doen alsof ik geen waanvoorstellingen heb, heb ik geprobeerd om deze gebreken te laten zien. Ik denk dat we allemaal wel eens waanvoorstellingen hebben en dat is niet erg. Je ontmoet iemand en je stelt je al voor wat voor soort relatie je met die persoon zou kunnen hebben. Je denkt dat je signalen opvangt, terwijl die er niet zijn. 

Ik had een liefdesliedje kunnen schrijven, maar dat zou niet weergeven hoe waanzinnig ik soms ben. Ik heb dus nooit geprobeerd om een portret van iemand te maken, omdat ik denk dat dat onmogelijk is. Ik geloof echt dat schrijven over iemand betekent dat je vergeet wie die persoon is. En ik probeer dat echt naar voren te brengen. Iemand anders vertegenwoordigen is voor mij onmogelijk. En hoewel er waarschijnlijk heel veel mooie poëzie en literatuur is die de persoon echt liefdevol weet te omvatten, ben ik er nog niet. 

Ik heb het gevoel dat het evenwicht tussen al deze waanideeën wordt gevormd door de outro's van mijn liedjes, als mensen samen komen zingen als een groep. De echte schoonheid die er is vormt een tegenwicht voor de denkbeeldige schoonheid. Mensen zijn verbazingwekkend, ze bevatten veel en dat komt naar voren in deze prachtige, weelderige outro's waar ik van hou. [Ik wil er een versie van 10 uur van [lacht].

Wie of wat zijn enkele van je grootste inspiraties en invloeden op je artistieke reis?

Ik zou zeggen Youniss Ahamad, de producer van dit album. Hij is een gigantische invloed geweest. Ik denk dat ik veel meer volwassen ben geworden als artiest door zijn manier van werken en produceren. Hij daagt je echt uit om uit te dagen waar je zeker van bent. 

Behalve Youniss zou ik zeggen dat Nick Cave, The Nationals, The Moldy Peaches en veel gospelmuziek uit mijn thuisland een grote inspiratiebron voor me zijn. Vooral jaren 80 gospel van de zeer slechte VHS tapes. Op het album hebben we bijvoorbeeld een kinderkoor uit dat soort gospelmuziek gesampled.

Er zitten ook veel niet-westerse inspiraties in mijn album, zoals oldschool Arabische muziek die Youniss aan me voorstelde, en instrumenten die niet westers zijn, zoals Indiase percussies. Het is echt waar Youniss en ik van gemaakt zijn en in dit album ontmoeten we elkaar echt in het midden. Ik heb het gevoel dat niemand iets heeft hoeven opgeven. Er hoefde geen enkel compromis gesloten te worden.

In je interview met De Morgen zei je dat je wilde samenwerken met Fixkes maar dat dit "waarschijnlijk niet helemaal overeenkomt met de verwachtingen die mensen van [jou] hebben als zwarte, queer artiest", wat denk je dat deze verwachtingen zijn?

Ik denk dat ze hiphopmuziek, soul of wat als zwarte muziek wordt beschouwd verwachten; wat ook mijn hele kunstgeschiedenis samenvat. Er is die belofte dat als je maar genoeg assimileert in deze cultuur, je geaccepteerd zult worden. Uhm... Nee [lacht] Ik denk dat ik zo diep geassimileerd ben als maar mogelijk is: Ik zing in de taal, ik schrijf in de taal, ik hou van de taal. Een echte liefde, maar dat betekent niet dat ik geaccepteerd ben. Ik vind het grappig in het meest niet haha manier. 

Over deze verwachtingen en vooroordelen gesproken, heb je grote uitdagingen ondervonden als het gaat om je muziek? Of het nu gaat om het schrijven van muziek of het uitvoeren ervan?

Ik denk dat ik voor andere uitdagingen sta dan toen ik opgroeide. Ik denk dat de grootste uitdaging waar ik nu voor sta, voortkomt uit het hele concept van een "goede" immigrant zijn. Tot nu toe denk ik dat ik mezelf heb gepositioneerd op een manier die laat zien dat ik ook van deze Belgische cultuur kan houden, zonder nationalistisch te hoeven zijn. Ik kan er oneerbiedig van houden, niet omdat het Belgisch is, maar omdat het goed is, voor mij. Voor sommige mensen betekent het feit dat ik van deze Belgische cultuur hou echter dat ik van de witte dingen hou, en dat ik dus een "goede immigrant" ben. Dat is iets waar ik mee worstel, want ik wil niet zo genoemd worden. Dat is de echte uitdaging.

Tegelijkertijd denk ik dat, als ik een groter platform zou krijgen, het veel mensen tegen de haren in zou strijken, alleen al door mijn bestaan. En dat geldt niet alleen voor mij, maar voor elke zwarte en/of queer artiest en POC in het algemeen in België.

Ik denk dat het belangrijk is om dit platform te geven aan queer POC, omdat er anders in de media alleen maar die stereotype versies van zwarte mensen te zien zullen zijn en dan hebben mensen natuurlijk zoiets van 'oh, als je anders bent dan dit stereotype dan ben je blank' of dan ben je een "oreo". Dat is gewoon niet waar. Net als ieder ander persoon hebben we facetten en zijn we individuen. 

Precies, ik had het niet beter kunnen zeggen. We moeten veelheden kunnen bevatten. Dat is wat mijn porseleinen id is. Ik wil niet gedwongen worden om een beslissing te nemen over hoe of hoe ik mezelf kan presenteren. Moeten kiezen voor slechts één klein aspect van mijn identiteit is gewoon niet eerlijk, want dat soort druk wordt niet uitgeoefend op mensen/kunstenaars die niet van kleur zijn. We zouden niet voor één ding moeten kiezen alleen maar omdat het in het verhaal past. Het zou moeten zijn omdat het is wat je bent en wat je leuk vindt. Punt uit.

Tot slot, welke boodschap zou je willen delen met andere niet-binaire individuen, vooral binnen de zwarte gemeenschap, die misschien soortgelijke paden bewandelen?

Ik hoop dat je iemand vindt die je kan vasthouden. Op welke manier dan ook. 

Ik ben nu goed omringd en ik weet hoe essentieel het is om iemand te hebben die je kan vasthouden terwijl je in twijfel wordt getrokken omdat je er niet bij hoort. Tegelijkertijd heb je iemand nodig die je vasthoudt terwijl je accepteert dat dat is wie je bent. Je hebt iemand thuis nodig, wat die plek ook is. Natuurlijk zijn er apps, en godzijdank is er nu het internet. Daar kun je mensen vinden en een band met ze opbouwen.

Ik had het geluk dat ik een partner had die me echt steunde toen ik mijn conclusies en behoeften bekendmaakte en die zijn uiterste best deed om me te helpen dat allemaal uit te zoeken. Ik hoop dat elke niet-binaire persoon dat kan vinden.

Terwijl ze op tournee gaan om hun muziek met de wereld te delen, moet je zeker Porcelain Id's tourdatawant ze komen misschien wel naar een stad bij jou in de buurt. Mis de kans niet om getuige te zijn van hun vermogen om het publiek te boeien met hun unieke mix van talent en creativiteit.

Bibi:1 is uit op alle streaming platforms

Navigatie serie

<< Alex Perry: De prins van de ironische muziekEmmanuelle: Harmonieën van identiteiten >>