Dena, strijder-prinses van de Brusselse komedie

Ik ontmoette onlangs een van de Belgische opkomende stand up komiek. Als je haar nog niet kent : ze is Brussels, ze is queer, ze is Dena en ze is de beste. Als ze niet op het podium staat van Kings of Comedy Club, met haar one woman show "Dena Princesse Guerrière", blijft ze hilarisch op haar sociale media (Facebook : @denacomedy, Instagram : @denadivah). Maar dit is niet alles, naast grappig is ze ook geëngageerd voor verschillende doelen zoals de queer gemeenschap van Iran en ze heeft veel te vertellen. Zoveel onderwerpen die aan bod komen in haar nieuwe talkshow "Le Moment Dena" op Proximus Pickx+. Een ontmoeting met haar was de kans om bij te praten en te praten over haar projecten, haar gevoelens en haar overtuigingen.

Dena, je bent terug op het podium van Kings of Comedy Club met je One Woman Show "Dena Princesse Guerrière". Je hebt nu je eerste talk-show "Le Moment Dena" op Proximus Pickx+ en je bent net terug van het Cannes Film Festival. Dat zijn veel nieuwe projecten?

Nou, ik voel me geweldig door al de dingen die je net noemde. Ik heb veel geluk dat ik al deze projecten heb gehad. Het was eigenlijk een leuke onderbreking voor mij om een tijdje niet op het podium te staan omdat het zo'n intense levensstijl is. Ik genoot van de pauze omdat het me de tijd gaf om te ontspannen en na te denken over welke richting ik uit wil en wat ik wil zeggen. Ik heb meer onderzoek gedaan naar de onderwerpen die ik belangrijk vind om over te praten, zoals het LGBT-beleid in Iran, dat absoluut verschrikkelijk is. Het gaf me veel nieuw materiaal om komedies over te schrijven en bovenal heb ik het gevoel dat ik nieuwe energie heb nu de culturele sector is geopend. Ik voel ook de positieve feedback van het publiek dat uit zijn dak gaat (gelach). Ik heb het gevoel dat dit komt omdat ik me zoveel beter voel in mijn eigen vel, in mijn eigen sketches en in mijn eigen comedy. Het is gewoon een mooi uitgebalanceerd pakket.

Voor onze KET Magazine lezers die niet de kans hadden om je talkshow te zien "Le Moment Dena"maar kunt u ons iets meer vertellen over het concept? Wat voor onderwerpen en gasten kunnen we verwachten ?

Ja, dus het is op Proximus TV (Pickx+), dus je moet een abonnement hebben op hun service. Het is nog niet op de nationale televisie, maar het is een talkshow zoals we die van Oprah gewend zijn. Ik nodig elke aflevering twee mensen uit om een praatje te maken en ik heb geweldige gasten van allerlei pluimage. De eerste aflevering was een speciale aflevering omdat het uitkwam tijdens de trots maand. We hadden Renaud Delauvaux van Cabaret Mademoiselle en Tom Devroye die verantwoordelijk is voor Maison Arc En Ciel Wallonie. Later had ik DJ Rokia Bamba die een ongelooflijk mens is, Bruce Blanchard die een choreograaf en DJ is, Maja Ajmia van Bledarte en Elisa Vandekerckhoveallebei filmmakers. Er waren illustratoren, kunstenaars, koks en zelfs mensen van reality-TV. Ze waren geweldig en ik vond het geweldig om over hun ervaringen te horen. Het was echt een mooie mix tussen boeiende momenten, emotionele momenten en hilarische momenten. Elk seizoen bestaat uit 12 afleveringen en we gaan binnenkort seizoen 2 opnemen en wie weet wie er op de gastenlijst komt te staan!

Ik hoorde zelfs dat je op je beurt programma's van je gasten kreeg?

Inderdaad, het is zo'n coole uitwisseling. Bijvoorbeeld, ik nodigde DJ Rokia en ze nodigde me uit voor haar privé showcase. Mijn eerste gast Renaud nodigde me ook uit om deel te nemen aan zijn podcast "Boop en Edna" voor een speciale aflevering over België. Het is superleuk omdat het is opgenomen met een live publiek in Cabaret Mademoiselle met mijn vriend en collega Fanny Ruwet. Ik ben blij dat we deze momenten weer hebben. Al met al was de COVID-pauze een moment om wat tijd voor mezelf te nemen, maar ik had het absoluut nodig om weer op het podium te staan. Terug met mensen en terug met echt gelach.

Vindt U het waar als wij zeggen dat U "nen echte brusseleir" bent zoals wij zeggen, aangezien U zelfs tweetalig bent in Uw beroep ? Er zijn niet veel komedianten die hun kunst in twee talen beoefenen, zoals het Frans en het Nederlands. Hoe is dit allemaal zo gekomen ?

Het is waar, ik beschouw mezelf absoluut als een echte brusseleir. Ik ben geboren in Elsene en ik woon er ook. We kunnen zelfs zeggen dat ik in Elsene werk aangezien ik vaak optreed in Kings of Comedy Club. Ik voel me echt Brussel, omdat het typisch Brusselse tweetalige aspect de hele tijd in mijn leven aanwezig is. En tegelijkertijd voel ik me ook heel Europees. Plus met mijn Midden-Oosterse bagage, ook al lijkt het een cliché, voel ik me een wereldburger, en daarom past Brussel zo goed bij mij. Ik ben er super trots op dat ik mijn show in twee talen kan doen. Als ik mijn show in het Frans of in het Nederlands doe, geeft dat me elke keer een nieuwe visie op mijn eigen show en dat is het voordeel van comedy in verschillende talen doen.

In "Dena Princesse Guerrière", heb je het vaak over je homoseksualiteit op het podium. Hoe is het om een queer comedian in Brussel te zijn. Kan je ons vertellen hoe belangrijk het voor je is om betrokken te zijn bij de Brusselse queer gemeenschap ?

Ik ben erg trots op mijn identiteit en dat is een feit: ik zeg graag dat ik Belgisch, Perzisch en lesbisch ben. Ik denk dat het heel belangrijk is om onze stem te verheffen en het luidop te zeggen. Ik hoop dat het zal weerklinken van hier, in het vrije Brussel, waar ik sta, naar plaatsen waar mensen niet vrij zijn om lesbisch te zijn, plaatsen waar je je leven riskeert om het luidop te zeggen. Het is voor die mensen dat ik mijn homo-zijn uitschreeuw. Ik denk dat mensen onze verhalen willen horen. Ik heb geluk, mijn verhaal is positief. Ik ben in België en niet in Iran, dus ik heb die vrijheid en ik kan mijn geaardheid verkennen. Ik kan erover praten. Ik maak graag deel uit van de Brusselse queergemeenschap omdat die heel gastvrij is. In Elsene, bijvoorbeeld, hangt er een holebi-vlag als je naar het gemeenschapshuis gaat en zijn er informatiepanelen over de holebi-gemeenschap. Die kleine stapjes zijn al enorm. Zeker voor mij, als Belgische Perzische, als ik dit vergelijk met de Iraanse manier, is het een andere wereld.

Je praat ook vaak vol trots over je Iraanse wortels. Het moet ook niet altijd makkelijk zijn geweest als queer vrouw. Wat zijn jouw gedachten over de situatie van queer mensen en vrouwen in Iran?

Dus nogmaals, ik heb geluk dat ik hier geboren ben. Veel mensen die homo zijn in Iran lijden onder de onmenselijke maatregelen. Ik heb er geen woorden voor. Het is helemaal niet OK. Alles is ondergronds, alles is verborgen, alles is geheim. Je riskeert je leven om te zijn wie je bent.

Er heerst daar soms verwarring tussen homoseksualiteit, dat verboden is, en genderidentiteit en transgenderisme, dat is toegestaan. Hoe begrijpt u dit?

Ja, het is verwarrend. Je kunt een trans persoon zijn, het is volledig toegestaan. Ik praat er zelfs over in mijn comedy show. Het is toegestaan omdat de Ayatollah geraakt werd door het verhaal van een trans persoon. Dat is de enige reden, er was geen onderzoek. Dit slaat helemaal nergens op. In mijn show zeg ik dat het jammer is dat de Ayatollah dood is, want anders had ik hem uitgenodigd voor mijn show en misschien was hij geraakt door mijn verhaal en had hij Perzen toegestaan om op zijn minst lesbisch te zijn. Er is nog zoveel werk te doen in Iran. Het is een verschrikkelijke situatie, maar ik heb het gevoel dat de nieuwe media, vooral Instagram dat niet is toegestaan maar toch veel wordt gebruikt in Iran, een beetje de schijnwerpers zet op de Perzische homo's. En er komen steeds meer Instagram-pagina's om die mensen daar te helpen, ook van buiten Iran. Natuurlijk steun ik ze graag, volg ik ze met de hoop dat ze op een dag vrij zullen kunnen zijn.

Zoals we al zeiden, je had de kans om naar het Cannes Film Festival te gaan deze zomer. Hoe was je ervaring?

Het was super heet (gelach). Heet omdat het weer was, maar ook heet omdat het, weet je, zo wow, zo glossy en zo hashtag mode was, en het was ongelooflijk : De jurken, de make up, de sterren, alles... En toen, kreeg ik een knipoog van Adèle Exarchopoulous die de heetste filmster is die ik ken. Ik zal nooit over dit moment heen komen. Ik speel het nog steeds af in mijn hoofd, steeds maar weer. Ik ben blij dat mijn hoofd geen batterij heeft want anders zou het al dood zijn als ik het zo vaak zou afspelen. Cannes was een fenomenale kans waarvoor ik Proximus TV nogmaals wil bedanken. We waren daar om een documentaire aflevering te maken over het Festival. Ik heb het gevoel dat ik een blik heb kunnen werpen op de backstage van Filmfestival van Cannes als een voorproefje voor wanneer ik officieel zal gaan (gelach). Nu, ben ik nog meer voorbereid om te gaan. Ik kruis mijn vingers. Op een dag, als ik als een ster op de rode loper loop, zal ik weten wat ik moet doen.

Wat vind je van de Queer Palm selectie en jury ?

Ik hou van Nicolas Mauryhet hoofd van de jury. Ik hou van hem sinds ik hem zag in Dix Pour Cent (Bel mijn agent!) op Netflix. Ik vind hem fantastisch. Ik ontdekte dat het bijna 10 jaar is dat ze dit doen Queer Palm maar het is de eerste keer dat ik er persoonlijk over hoor, wat een teken is dat het meer bekendheid moet krijgen. Vergeleken met alle andere onderdelen van het Festival van Cannes waarover gesproken is, heb ik daar bijna niets gezien over de Queer Palm, behalve in een super klein artikeltje.

Tot slot, aangezien KET Magazine ook over Brussel gaat. Kunt u onze lezers iets vertellen over uw stad dat haar speciaal maakt voor u (plaats, herinnering, gevoel, advies, ...) ?

Als er iets is dat ik altijd over Brussel vertel, dan is het wel dat Brussel voor mij is als het gezicht van Jacques Brel. Als je de eerste seconden naar hem kijkt denk je niet "oh hij is lekker!" of "hij ziet er goed uit!". Nee, je zegt "ooh hij heeft een rare gezichtsarchitectuur...". Maar hoe meer je naar hem kijkt, en hoe meer je naar hem luistert als hij begint te praten en te zingen en zijn talenten te tonen, hoe meer je verliefd op hem wordt. Op dat moment denk je "Oh mijn God, hij is zo mooi, hij heeft zo veel charme!". En voor mij is dit precies hetzelfde voor Brussel. Als je voor de eerste keer naar de stad kijkt, denk je, oké, niets bijzonders. Je hebt wel wat plekken en ruimtes, maar je bent niet speciaal overweldigd zoals je in Londen of Parijs zou kunnen zijn. Maar dan leer je haar kennen. Je leert Brussel kennen en je hebt zoiets van "Wow, zoveel charme!". Je hebt het gevoel dat je haar al sinds mensenheugenis kent en daarom hou ik zo van mijn stad.